هزار و سیصدو شب

نمای نزدیک:مهدی عابدی شاعر مجموعه «هزار و سیصد و شب» در جایی قالب شعرهای این مجموعه را صرفاً غزل و مضمون‌های آن را تغزل دانسته و گفته بود: «من بیشتر به دنبال شعرهای عاشقانه بوده‌ام، اما سعی کرده‌ام شعرهایم به گونه‌ای باشد که صرفاً عاشقانه نباشد، بلکه محتوای اندیشمندانه داشته باشد.» ایشان همچنین درباره انتخاب عنوان «هزار و سیصد و شب» برای این مجموعه که البته عنوان زیبایی است و بعد از انتشار، چندین شعر به تقلید یا استقبال از این فرمول دست زدند، گفته: «این عنوان استناد به این موضوع است که قرن ما قرن تاریکی است و ایران حوادث بدی را در طول تاریخ تجربه کرده است. همین نوع نگاه من سبب شد این نام را برگزینم.» مجموعه «هزار و سیصد و شب» البته که مجموعه‏ای از شعرهای عاشقانه است و اتفاقا عاشقانه‏های دلنشینی هم هست ‏اما غیر از عاشقانگیِ صرف دیگر چیزی چندان به دست نمی‏آید و انتظاری که نام مجموعه به عنوان یک نشانه و رمزگان فکری اجتماعی در مخاطب ایجاد می‏کند، چندان برآورده نمی‏شود. به لحاظ فنی البته کشف‏های بدیع بصری عابدی امتیاز ارزشمندی است که مخاطب او را به سمت فضاهای تازه می‏برد. فضاهایی که حاصل طبع آفرینشگر و تخیل خلاق شاعر هستند. در کنار اینها مهارت‏های بیانی نیز باعث جذابیت شعر عابدی شده است...