معرفی کتاب پنجره های تشنه

معرفی کتاب پنجره های تشنه

کتاب پنجره های تشنه، روایت سفرنامه و شرح خاطرات مهدی قزلی از همراهی با کاروان حمل ضریح ساخته شده برای حرم حضرت امام حسین (ع) از قم تا کربلا است اتفاقی است که شاید هر صد سال یک بار رخ دهد.

روایت داستان به این گونه است در سال 1384 حاج محمد از طریق دوستانش در آستان قدس حسینی مطلع گردید که تولیت، به دلیل فرسودگی ضریح مطهر و تعدی متجاوزان بعثی به آن، قصد دارد ضریح جدیدی بسازد و جایگزین ضریح فعلی کند. 

سفری که در سال ۹۱ از قم آغاز، در شهرهای کوچک و بزرگ ایران با استقبال فراوان عشاق امام همراه و به کربلا ختم می شود.کتاب  پنجره های تشنه روایت همین عشق و همراهی مردم است که به زیبایی توام با خاطرات شیرین مهدی قزلی بیان شده است.

گزیده کتاب پنجره های تشنه 

گذر از شهر توره یک ساعتی طول کشید. بعد از آن به روستای نهرمیان رسیدیم. من هنوز پشت تریلی بودم. مردم یا حسین گویان می دویدند سمت ضریح، انگار که بخواهند تریلی را فتح کنند. چند دقیقه ایستادیم و موقعی که تریلی داشت حرکت می کرد، به مردم می گفتیم لبه حفاظ را ول کنند که یک وقت زمین نخورند. پسر جوانی سماجت می کرد.

گفتم: پسرجان ول کن الان زمین می خوری. پسر که فهمید دیر یا زود باید تریلی را رها کند به من گفت: ببین من فرشادم، من را به اسم دعا کن کربلا. بعد تریلی را ول کرد. داشتیم دور می شدیم که داد زد: فرشاد... یادت نره. همانجا نشست به گریه کردن و کف دستش را کوبید زمین. دور می شدیم و فرشاد نشسته بود کنار جاده. من هم نشستم پشت تریلی به گریه. حاضر بودم همه چیزم را بدهم جایم را با فرشاد عوض کنم.

متن تقریظ رهبر انقلاب بر کتاب پنجره های تشنه 

«بسم‌الله‌الرّحمن‌الرّحیم‌

این حسین کیست که عالم همه دیوانه‌ی اوست‌

این چه شمعی است که جان ها همه پروانه‌ی اوست‌

ای شعله‌ی فروزان، ای فروغ تابان، ای گرمابخش دلهای خلایق! تو کیستی با این شکوه و جلال، با این شیرینی و دلنشینی، با این هیبت و اقتدار، با این‌همه لشکر دل‌به‌همراه، با غلغله‌ی فرشتگان که در کنار موکب تو با آدمیان رقابت می کنند؟ تو کیستی ای نور خدا، ای ندای حقیقت، ای فرقان، و ای سفینةالنجاة؟ چه کرده‌ای در راه خدایت که پاداش آن خدائی‌شدنِ هر آن چیزی است که به تو نسبت می‌رساند؟ بنفسی انت، بروحی انت، بِمُهجَةِ قلبی انت، و سلام الله علیکَ یومَ وُلِدتَ و یوم اُستُشهِدتَ مظلوماً و یوم تُبعَثُ فاخِراً و مَفخَراً. ۹۳/۲/۲۹

بسیار خوب و با ذوق و سلیقه نوشته شده است؛ و با نگاه هنرمندانه و کنجکاو و نکته‌یاب. خواندم تا ۹۳/۲/۲۸.»