شاه بی شین

رمان «شاه بی شین» اثری است که بر اساس زندگی محمدرضا شاه پهلوی نگاشته شده است. داستان این کتاب از بیماری شاه آغاز می شود و سپس با نگاهی به گذشته از کودکی تا لحظه مرگ محمدرضا پهلوی را روایت می کند آن هم روایت اول شخص، همچنین نوع نگاه شاه به زن، جامعه، دنیا، اطرافیان و حتی روابطش با اشیا و حیوانات در این رمان بخوبی به تصویر کشیده شده اند.

«شاه بی شین» در واقع روایتگر لحظات آخر زندگی مردی است که در نظر همگان از همه مواهب زندگی مادی برخوردار بوده، اما وقتی با مرگ تنها می شود درمی یابیم که این مواهب چندان چیز دندان گیری هم نبوده است و به قول رضا امیرخانی این رمان توانسته حقارت یک انسان مقام گرا را در روند از دست دادن مقام به تصویر کشد.

رمان "شاه بی سین" سال 1386، در نخستین جشنواره داستان انقلاب، جزو آثار برگزیده معرفی شده است.

نویسنده درباره اثرش این چنین می گوید:
این که فقط بگوییم شاه، آدم ظالم و بدی بوده کافی نیست. این نگاه صفر و صدی، ممکن است به درد انقلاب کردن بخورد، اما اصلا برای نوشتن رمان مناسب نیست ... .این فکر و دغدغه ها، باعث شد که دست به نوشتن این رمان ببرم که 4 سال به طول انجامید.

او در پاسخ به سؤال درباره میزان تحقیقات برای مستند سازی این رمان تاریخی چنین پاسخ می دهد:
در جریان نوشتن این داستان و پیش از آن، به خیلی جاها سرک کشیدم و اسناد و مدارک بسیاری را زیر و رو کردم.

حتی به کاخ نیاوران و سعدآباد رفتم و شاید باورتان نشود، دور از چشم نگهبان ها، به بعضی از وسایل زندگی شاه و خانواده اش، دستی نیز کشیدم.

... در شهرستان نیز، به سراغ درخت هایی رفتم که برای سفر شهبانو، به تن شان میخ کوبیده بودند و ریسمانی به آن ها بسته بودند تا جمعیت به خیابان نریزند؛

باور کنید که زخم میخ ها بر تن درخت ها، به شکل یک کورک مزمن، هنوز پیدا بود ...

در نوشتن این اثر، کتاب ها و اسناد رسمی نیز کمک بسیاری به من کردند، اما عکس ها از همه بیشتر به کارم آمدند.

در هر کدام از عکس ها، لحظه ای تاریخی وجود دارد که انگار برای آیندگان، ثابت و بی حرکت مانده اند.

کار من این بود که این لحظه ها و تصویرها را در رمان به حرکت و جنبش در بیاورم و جان تازه ای به آن ها ببخشم.

گزیده متن:
چشمت به چند زن می افتد که از آب بیرون می آیند و مثل ماهی های چاق و چله روی شن های ساحل می افتند.
چند مرد هم روی شن ها دراز کشیده اند و حمام آفتاب می گیرند.
برادر ناتنی ات را به جا می آوری که دستش را تکیه گاه تن کرده و با خست به دریا نگاه می کند؛
دریای تو ...
افقی که تنها به خاطر تو به رنگ مرده در آمده ...
ماهی های پرنده ای که برای دیدن تو به هوا می پرند ...
مرجان هایی که برای خوشامد تو رنگ به رنگ می شوند ...