معرفی کتاب جاده های خلوت جنگ

معرفی کتاب جاده های خلوت جنگ

کتاب جاده های خلوت جنگ؛ خاطرات محسن مطلق از دوران کودکی تا پایان جنگ را درهفت فصل بازگو می کند. راوی، دانش آموز کم سن و سالی است که با توجه به حس و حال حاکم بر فضاهای دانش آموزی آن زمان، تصمیم می گیرد با عضویت در بسیج مسجد محل به کاروان های اعزامی به جبهه های جنگ بپیوندد. بازگویی خاطرات تحصیل در دبستان «معمار قصری »(مدرس های دریکی ازمحله های جنوبی شهر تهران – حوالی خیابان خاوران)، یادآوری روزهای انقلاب در کوچه پس کوچه های محله خاوران، اشاره به نخستین نشانه های قابل لمس از پیامدهای وقوع جنگ - تشییع جنازه اولین شهید محله - از بخش های اصلی فصل نخست کتاب جاده های خلوت جنگ هستند.

اولین تجربه حضور راوی در جبهه، که در قالب کاروان اردوی دانش آموزی صورت می گیرد تا اعزام رسمی او به عنوان یک نیروی بسیجی داوطلب که در ادامه تداوم می یابد، از رویدادهای مهم فصل دوم است. در فصل های بعدی کتاب بیشتر به حضور راوی در جبه ههای غرب و جنوب کشور پرداخته شده است. نویسنده تلاش کرده به اصل رویدادها وفادار بماند. خواننده در طول کتاب با انبوهی از اسامی افراد حاضر درجبهه ها مواجه می شود که برخی از آن ها دیگر در میان ما نیستند. در پایان کتاب هم عکس ها و اسنادی درباره اتفاقات ذکر شده در کتاب جاده های خلوت جنگ آمده است.

نمای میانی: محسن مطلق سال 1348 درتهران متولد شد. سال 1362، برای اولین بار به جبهه های جنگ رفت و تحت تأثیر آن فضا تا پایان جنگ در جبهه ماند. کار نوشتن دربار ه جنگ را با کتاب «زنده بادکمیل » آغاز کرد. بعد از پایان جنگ تحمیلی عراق علیه ایران در دانشگاه علم و صنعت تهران رشته طراحی صنعتی را دنبال کرد. وی دستی هم در موسیقی دارد و سال هاست نی می نوازد.

نمای دور: فرزین شیرزادی(نویسنده): استفاده از زبان ساده و کم غلط در کتاب «جاد ه های خلوت جنگ »قابل تحسین است و اگر نویسنده با هوشمندی، این روش را ادامه و پرورش دهد، توانایی برگزیدن آن را به عنوان خصوصیت نگارشی و داستا ن نویسی خود خواهد داشت. احمد عر بلو(منتقد): وفادار بودن به مستندات جنگ، از نکات مثبت این کتاب است و می توان از این مجموعه خاطره، سوژه های داستانی بسیاری کشف کرد. محسن مطلق (نویسنده): جاده های خلوت جنگ یک منبع تحقیقی کامل برای کسانی است که درباره مسائل اجتماعی جنگ می نویسند.

در کتاب جاده های خلوت جنگ خاستگاه و محیط اجتماعی بچه هایی که داوطلبانه به جنگ می رفتند بیان شده است. این کتاب بیشتر برای افرادی است که روی جنبه های خاصی از جنگ تحقیق می کنند. مثل جامعه شناسان، روانشناسان و محققان.

گزیده کتاب جاده های خلوت جنگ

کارم در تهران به پایان رسیده بود و پشیمان از اینکه چرا از اول کرخه را ترک کرده بودم. نصیب من از عید آن سال فقط مشتی آجیل بود که جیب های مرا انباشت تا در قطار جنوب سرگرم خوردن آن ها شوم. بی آنکه اطلاعی از گردان و زمان به پایان رسیدن مرخصی داشته باشم، دوباره به مقر لشکر بازمی گشتم.

بهار، کرخه را بیش از پیش زیبا کرده بود. با آمدن به کرخه، روحیه ای تازه پیدا کرده بودم و کمتر خود را در چنبرة حسرت و غصه اسیر می دیدم. در کرخه همیشه احساس می کردم که در میانة راه هستم و این برای من از ابتدای راه بهتر بود. در آنجا سعی کردم دوباره شروع به حفظ کردن غزل های حافظ و نوشتن یادداشت هایم کنم تا بقیة روزها تا رسیدن بچه های گردان سپری شود.