گچ پژ

گچ پژ مجموعه تک نوشته هایی است که در قالب طنز نگاشته شده است.

این کتاب اولین اثر منتشر شده محسن رضوانی است. وی با قلمی متفاوت به موضوعات مختلف پرداخته است. محسن رضوانی با استفاده از لهجه قدیم تهرانی و اصطلاحات دوره قاجار متن های خود را پیش می برد و از این دریچه به مسائل پیرامون خود که عموما مسائل روز اجتماعی هستند می پردازد. یکی از نکات مهم درباره این مجموعه شکل و طراحی متفاوت کتاب است که از سوی سوره مهر طراحی و روانه بازار نشر شده است.

قسمتی از متن:
سر شب، ایوان منزلتان خبرهایی بود ...
گویا علمک ماهواره تان را سفت کاری می کردید. کاش یک استانبولی از آن گچ ها هم، خرج دل ما می کردی، که آن قدر نلرزد موقع روبرو شدن با شما ...
دست کم، شبیه آن دیش فلزی باش؛ دریافت کن این همه سیگنالی که تا حالا فرستاده ایم.

تصحیح ورقه ها اوراقم کرد. لکن نهایتاً کلکش کنده شد. جز لشوش انتهای کلاس، نمره الباقی بدک نبود. «سوخته سرایی» کما کان دأبه پای برگه، روضه نوشته بود. درد دل و گلایه از روزگار و مریضی زن همسایه و عز و التماس نمره و نهایتاً دو خط شعر که مثلاً آقا اجازه!: «گل شود پژمرده چون افتد به دامان کتاب.»

نوشتم ما لای کتاب، گل نمی گذاریم تا پژمرده شود؛ پَر کفتر می چپانیم تا زایمان کند. یازده و نیم، تمام. با ارفاق.