معرفی کتاب سوران سرد

کتاب سوران سرد نوشته جواد افهمی، روایتگر سربازانی در ارتفاعات سر به فلک کشیده ی کردستان در منطقه ی غرب کشور است که در دو پایگاه در خطر سقوط، خدمت می کنند.

جواد افهمی در این کتاب با نگاهی تازه، دفاع مردم در برابر حمله ی عراق به ایران را در هشت سال جنگ تحمیلی، روایت می کند؛ روایتی برگرفته از اتفاقاتی که در این منطقه افتاده است و مخاطب را با خود همراه می کند.

در این کتاب خواهید شنید که سرانجام یکی از دو پایگاه سقوط می کند. در پایگاه دیگر هم یک جاسوس پیدا می شود، او بدون آنکه شناسایی شود، شروع به جاسوسی برای شبکه ی ضدانقلاب و گروهک کومله می کند. یکی از شخصیت های داستان که در این ماجراها حضور داشته، پس از 20 سال به منطقه ی سوران وارد می شود. او که در جست وجوی یافتن آن جاسوس است؛ با ورود به این منطقه خاطراتی برایش مرور می شود، تا اینکه....

افهمی جنگ را در کردستان و در سال های جوانی تجربه کرده و طرح رمانش را از همان سال ها و دورانی که در کردستان سرباز بوده در ذهن پرورانده است. به گفته خودش یک وجه از چند وجه رمانش را خاطرات سربازی از آن دوران شکل داده است. این رمان مقاومت ها و دلیری های سربازان را در جریان غائله کردستان شرح می دهد.

توصیف های نویسنده از محیطی که وقایع داستان در آن اتفاق می افتد، برای مخاطب تازگی دارد و به لحاظ بکر بودن اغلب این فضاها، جذابیت لازم در داستان ایجاد می شود و این مسئله حتی به واکنش متفاوت برخی از شخصیت ها از جمله سینا در مواجه با فضای پیرامون خود هم منجر می شود؛ چراکه حجم وسیعی از وقایع داستان در دل طبیعت اتفاق می افتد و این طبیعت هم (که از نوع خاص است) برای شخصیت ها تازگی دارد.

رمان «سوران سرد»، قصه جنگ است، اما بیش و پیش از آن که به جنگ عراق با ایران بپردازد، تصویر دو جنگ دیگر را پیش روی مخاطب می گشاید؛ جنگ انسان با طبیعت و جنگ انسان با تمناهای نفس. افهمی در این رمان، چنان سرما و زمستان کُشنده منطقه سوران را با استادی ترسیم می کند که مخاطب این سرما را تا مغز استخوان خود احساس می کند. از سوی دیگر هم به ترس ها و تردیدهای آدمیانی می پردازد که در برابر خواهش نفس و تعلقات دنیوی قرار گرفته اند. با این همه، رمان «سوران سرد» در ستایش ایمان و اراده است؛ ایمان و اراده سربازان و نظامیانی که در برابر این طبیعت بی رحم و خشن سر خم نمی کنند و به نفسانیات خود لگام می زنند. افهمی اما همه این ها را بی افتادن به دام شعار و کلی گویی روایت کرده است. چرا که با پرداختی بسیار دقیق و جزئی نگر، نقشه سوران را در ذهن مخاطب ترسیم می کند و بعد به کناری می ایستد تا مخاطب خود به قضاوت در باب این نبرد نفسگیر بین خیر و شر بنشیند.

در قسمتی از کتاب صوتی سوران سرد می شنویم:

سهراب به آرامی داخل شد. محمدرضا لبه ی تخت نشست و قنداق اسلحه را روی زمین گذاشت و سر لوله را زیر چانه اش قرار داد. سهراب سرِ جایش میخکوب شد. پرسید: «هِی هِی!... می خوای چی کار کنی؟ آروم باش! این جوری که چیزی حل نمی شه.»
ثابت که می شه.
چی ثابت می شه؟ به کی ثابت می شه؟ به کیا؟
صدای محمدرضا می لرزید. گفت: «به اونا. اونا حرف حالی شون نیست.»
سهراب نگاهش به دست های لرزان محمدرضا بود و انگشتی که روی ماشه قرار گرفته بود. گفت: «گور پدر اونا! تو هیچ اجباری نداری ثابت کنی. ما که باور می کنیم... من... برات مهم نیست؟»